Persounen: Robert Duvillier
Josette Duvillier
Lulu
Emilio Cimento
Richard Schmit
Rolli Schmidt
ROBERT |
(liest d’Zeitung) Aha, Josette. Hei steet jo eis Annonce an der Zeitung: Privé loue chambre à louer. Libre de suite. Telefon an dann eis Nummer. |
JOSETTE |
Et ass zwar nëmmen een Zëmmer, mä fir dat wat et ass, geet et vëllechen duer. Mäi Bitzeck kann ech mer jo am Salon opriichten, an da quëtsche mer eis e wéineg. |
ROBERT |
Et muss een ebe sozial sinn. Zemol, wou haut op dem Wunnengsmaart horrent Loyerë gefrot ginn, mä mir, mir froe jo nëmmen 1000 Euro de Mount. A schliisslech si mer eng éierbar Famill an engem éierbaren Haus, an du wäers gesinn: d’Welt wibbelt och vun éierbare Locatairen. (D’Lulu, eng rockeg Teen-Agerin, kënnt mat Motorradhelm etc. a voll Musek am Ouer eran.) |
LULU |
Salut, Vollek. Hei sinn ech. Ah, décke Gas! Do feelen iwwerall Tonne Wunnengen am Land, an ech, ech fannen direkt eng Bud fir mech op mäi Kont. |
JOSETTE |
(entsat) Robert! |
LULU |
Dach. Deng Mille läit wierklech super, Bopchen, net ze wäit vun eisem Disco-Keller ewech. Kënns d’ eemol erageschlach, an dann tessele mir zwee e coole Rock op den Dill. |
ROBERT |
(genéiert) Nun … eh … Joffer … Formalitéite sinn nun ebe Formalitéiten. Kënnte mer duerfir villäicht emol Äre werten Numm gewuer ginn? |
LULU |
Easy! Jiddwereen an der Clique nennt mech einfach nëmme Lulu. |
ROBERT |
Hues de héieren, Josette, ‘t ass och nach eent aus enger Kommun. |
LULU |
Hee, nu flipp mer net aus! Well mäi Knëff, dat ass den Tschango, ee mat déckem Power. A mir véier gi bestëmmt gutt eens mateneen. |
JOSETTE |
Wéi? Dir … Dir … Dir hutt dee bei Iech? |
LULU |
Net jalous ginn, Mammchen. Däi Macho hei ass jo och nach gutt op de Rieder. |
ROBERT |
Eh … entschëllegt … wann ech richteg kombinéieren, da sidd Dir also mat deem Tschango … disons … chambréiert?! |
LULU |
Sécher. A léiwer wëll gekummert ewéi richteg agekellert. – Komm, net perséinlech huelen. 't wor just e klengen Joke. |
JOSETTE |
Mä … mä … Robert, da so dach eppes! (entsat fir sech) Wëll gekummert. Esou alles drënner an driwwer an duercherneen. |
ROBERT |
Jo … bon, also, am Fong geholl --- jee, Joffer, mir schreiwen Iech nach, wéi … wat … wou an ob iwwerhaapt iwwerhaapt. |
LULU |
Approuvé, Boss. Da gëss de däi Wësch an der Disco of a sees einfach: fir dat Klengt mat de wäisse Mais. Allez, salut, dir ... (ironesch) zwee Rauer! (mécht nees d’Musek un an of) |
JOSETTE |
Ah neen, Robert. Esou eppes ower net hei bei eis. |
ROBERT |
‘t ass jo net ewéi wann ee Virurteeler hätt, mä esoubal Tschango an esoubal gekummert, da weess ech genuch. |
JOSETTE |
Busfueren ouni Abonnementsbilljee - a wou kéime mer dohin? Mä waarde mer of. Éierbar Locataire vun eisem Standing ginn et en masse. (Den Emilio Cimento kënnt am Steemätzeschdress eran.) |
EMILIO |
Buon giorno, buon giorno! Ech heesch’ mech Emilio Cimento a schaff’ bei Patrone op Chantier. Par là, op aner Säit vun deng Haus, bei grouss nei Cité. |
JOSETTE |
Robert, ech sinn ewech! ‘t ass sécher deen, dee muergesfréi d’Santa Lucia an den Azzurro ëmmer esou schéi séngt. |
EMILIO |
Giusto! Mir sangen, mä mir och schaffen, well, meng léif Mussiu, hei Lussemburgo ass sech alles Neiräich a Schickeria mat zwou lénks mani. |
ROBERT |
Ma dat doen ass mir en echten. Kucke mer emol, wat e seet, wann et bis ëm d’Mënz geet. |
EMILIO |
Pagare? Ho, sot ech net: Lussemburgo ass sech net nëmme Schickeria, mä och alles Kapitalisti, a Konto mat Aktien op Bank zitt méi gutt ewéi „Uelzécht duerch di Wiss“. |
ROBERT |
Kapitalisti? An dobei froe mer nëmmen hongreg 1.000 Euro Loyer. |
EMILIO |
Ha - dio cane! Ech bréng dräi amigo vu mir mat, si wunn’ tutti quanti hei a jidderee vun eis bezuel sech dir duo-cento-cinquanta. |
JOSETTE |
(grouss) Pardon? Zu véier Stéck? O neen! |
EMILIO |
Si, si! Kuck: Luigi hei, José do, ech mech am Mëtt, a Manuel Gomes Lopes Da Silva Rodrigues De Almeida ganz hannen - ass sech zwar grad esou laang ewéi Numm, mä ka Knuet an d’Bee maachen. |
ROBERT |
Josette, dat ass him Eescht. Dee kënnt gär mat deem ganze Chantier. |
EMILIO |
Un momento. (päift) Dräi amigo waart dohann’ am Café Bistrot Bofferdeng. |
JOSETTE |
Hee … andante piano, Collego! |
EMILIO |
Perché? Hei, fro Flicken: zu Minette an op Gar-Stat wunn’ dach Doze Portugies a Bier an eng Zëmmer vu puer Meter Quadrat an hu blouss una indesch WC fir 10 Kummer voll. |
JOSETTE |
Eng indesch Toilett? |
EMILIO |
Ma si. Toilette déi Säit um Ganges … (laacht selwer) Molto bene, hë?! |
ROBERT |
(komplimentéiert en eraus) Jo jo … formidabel. Mä ech schreiwen Iech nach, wat a wéi an ob a wann iwwerhaapt. |
EMILIO |
Ah, capito, si. Du schreif mir. Lussemburgo ass sech eben alles Schickeria, alles Kapitalisti an och nach sacré Bürokratisti. (dréckt sech un d’Josette) A mir zwee da sang’ Santa Lucia an Azzurro zesummen. Ciao, bella! (of) |
JOSETTE |
Oh … da meng alt. |
ROBERT |
Also, mir si jo net Rassist a mir hunn eise Réibau deemools och vun deene Kadette schwaarz baue gelooss, fir ëmmerhin 125 aler Frang pro Stonn - mä elo där heibannen? Nee merci! |
JOSETTE |
Komm, Robert, lee däi Kapp a Rou, bis den Owend hu mer ee fonnt. Schliisslech si mer eng éierbar Famill an engem éierbaren Haus. (De Richard an de Rolli, zwee Lénkser, kommen eran.) |
RICHARD |
Pschuer. An hei si mir dann och. (kuckt sech ëm) Ooo, wéi séiss! (rifft no hannen) Rolli, komm emol hoppla luussen, Männi. |
ROLLI |
Hello, Fans. |
RICHARD |
(stellt sech vir) Richard Schmit. Schmit mat „sch“ vir a mat „t“ hannen. |
ROLLI |
(idem) Rolli Schmidt. Schmidt och mat „sch“ vir, ower mat „dt“ hannen. Eng winzeg, butzeg, kleng Nuance. |
ROBERT |
(fir sech) Härgott, da schlo mer dach eng! |
ROLLI |
Mmmm, Richi. Hei séize mir zwee dach schéi gemitterlech a schuckerlech, gelu. (weist am Zëmmer) Hei vir den Dësch ... do hannen d’Telé ... |
JOSETTE |
(lues) Robert, mat deenen doe loossen ech dech keng fënnef Minutten eleng am Haus. Dat si jo Homo-en, dat do. Homosexueller. |
ROBERT |
Fënns de? Wann een se ower esou gesäit, da kënnt ee mengen, et wieren hondsgewéinlech Lénkser. |
RICHARD |
‘t ass schreckerlech. Wéi dacks goufe mer scho vu béise Mënschen einfach flaschdeg op d’Strooss gesat, gelu, Rolli. |
ROLLI |
Eng elle Welt! |
RICHARD |
A bestëmmt wor et nëmme just wéinst dem Rolli sengem Deodorant. Deen ass e wéineg aggressiv-provokant, an der Rei --- also net de Rolli, mä den Deodorant. |
ROLLI |
--- mä trotzdem dofteg ewéi Rousen a voller Bléi bei Summersonn. (zum Robert) Hei, wëlls de eng Kéier schnoffelen? |
JOSETTE |
(lues) Da maach dach kuerze Prozess a schéck se einfach op d’Schëff! |
ROBERT |
(voller Hypocrisie) Also, dir Herrschaften, et deet mer nu wierklech leed. Mä elo hu mer d’Zëmmer ower och just verlount. Viru fënnef Minutten. |
RICHARD |
Neen. |
ROLLI |
So dat net. |
ROBERT |
(idem) Dir musst dem Här nach an der Trap begéint sinn. |
JOSETTE |
(idem) Wier der dach nëmmen éischter komm? Oder hätt der eis och nëmmen ugeruff, dass et wéineg méi spéit géif ginn. |
ROBERT |
't ka jo schliisslech all Mënsch eppes dertëscht kommen. An da gëtt et ebe méi spéit. |
ROLLI |
(zum Richard) Gesäis de. Alles deng Schold. Du brauchs ëmmer esou laang an der Buedzëmmer. An elo sti mer hei ... |
RICHARD |
Nu fänk net u mat mir ze streiden, igittigitt. |
ROLLI |
Has de dann net héieren: viru fënnef Minutten. An du brauchs der ëmmer zéng. Also, maach d’Rechnung. |
ROBERT |
(komplimentéiert se eraus) Jo jo, maacht dir d’Rechnung, an eis wor et eng grouss Éier, dir Hären - eh, pardon, Monsieur, Dame. |
ROLLI |
Ma jo, allez, e séissen Tschüss dann eben, dir zwee Häerzeger! (dréint sech nach eng Kéier ëm) Tja, Pech ass eben keng Chance, gelu. (De Richard an de Rolli réngelen of.) |
ROBERT |
A fort sinn se! Also, ‘t ass jo nu wierklech net, wéi wann ee Virurteeler hätt oder wéi wann een intolerant wier, mä d’éischt zwee Gekummerter, da véier Mann héich vum Chantier, duerno där doer Rousen an der Summersonn --- |
JOSETTE |
Neen, Schluss, fäerdeg, aus. An da bleift mäi Bitzeck ower hei, wou mäi Bitzeck ëmmer wor. So, Robert: firwat ass eis Welt vun haut nëmmen esou komesch? |
ROBERT |
Eben. Du sees et. An eis Schold, neen, déi wor et jo nu bestëmmt net. |
|
|