All Duerf muss seng Chorale haut hunn,
Soss sinn s’ am Kulturellen drun …
Bei jiddwer Feier gëtt gesongen –
Dat huet scho muenchmol schéi geklongen.
Et denkt een zwar: O mei, wat, nëmmen
Knapps ongeféier fofzeng Stëmmen?
Blouss dräi mol fënnef? Sécher, mee
Och Stëmm a Stëmm ass zweeërlee.
Dat mierkt een no der Prouf all Freideg,
All Freideg sinn se nämlech zeideg,
Fir owes d’Lach doheem ze kréien
An nees eng Klatz am Duerf ze dréien.
Jo, 't koum scho vir, dass et där Prouwen
Bis fréi am Samschdegmuerge gouwen …
A maachen se dann alleguer
Duerch jiddwer Strooss nach hiren Tuer
Fir een deen an’ren heem ze féiren,
Da kann een d’Stëmmen appréciéiren …
D’éischt de „Gefaangne-Chouer“ an
„Am Brunnen vor dem Tore“, dann
„Kalinka“ mam „O sole mio“,
Eleng, zu zwee oder am Trio -
Esou ginn se fir d'éischt mat deem
Vun däer schrooster Fra bis heem …
A matten an der „Heemelmaus“
Do zitt deen een eng Lëscht eraus –
De President? Dat ass jo hei.
Da ma’ mir him e Kräiz derbei,
Net dass mer hie mat all deem Déngen
Nach zweemol op d’viischt Dier hënt bréngen.
Da ginn se bei deen nächsten alt
Zweestëmmeg mat dem „Böhmerwald“,
De „Sah ein Knab’ ein Röslein stehn“
An d’Lanter vum Lili Marleen --
En Hoke fir de Fähnrech nach,
De Caissier gëtt och ausgestrach,
A ween um Enn eleng heem geet,
Dat gëtt all Woch duerch d’Lous entscheed …
Jee, d’Duerf muss seng Chorale haut hunn,
Soss sinn s’ am Kulturellen drun …