E puer där éischter Gedichter

 

aus méi jonke Joren erausgepickt

... op däitsch ...

 

 

 

 

... méi roueger ...

 

 

DE LOMPEKRÉIMER

 

Eng Käerche wackelt d’Duerf erop

A léisst duerch d’Gaass hir Rieder grunschen,

De Meeschter huckelt hannendrop,

Wou d’Kierf an d’Säck gemittlech klunschen.

 

All Dag gëtt iwwer Land gezunn,

Esou muss hie säi Liewen droen,

All Dag schiert hien säi Päerd nees un,

Fir sech mat Lompen duerchzeschloen.

 

(1968)

 

 

ALLERHELL'GEN

 

Soss stinn se hei wéi doudeg

Schwaarz-gro am kale Steen,

Ons Kräizer op dem Kierfecht

Verlooss all beieneen.

 

Mä haut schläicht sech d’Erënnrong

Vu Graf zu Graf reiëm

A vill Gedanke spannen

Nees Liewe ronderëm.

 

E Liewen, dat sech heemlech

Un d’Schrëft am Grafsteen hänkt,

Déi rau dran agemeesselt

Wuel éiweg un dech denkt.

 

Esou stinn haut ons Kräizer

Nees lieweg beieneen

A wëssen ze verzielen,

Schwaarz-gro am kale Steen ...

 

(1973)

 

 

 

DE KARSCHNATZ

 

Keng Wollek péngecht wäit a breet

Do uewen d’Sonn haut, fir ze schéngen,

De Flouer blënzelt op der Heed,

An zeideg-houfreg sti seng Kéngen.

Kuck, d’Éichen, schlubbervoll d’Genéck,

Déi puche sech mam Laascht zesummen,

Derniewent schléit e Päiperlek

Gabrioulen op de Feierblummen.

 

Mä ’t héiert ee vu wäitem schonn

De Mann am Hank seng Séissel schläifen,

A Schrëtt fir Schrëtt an d’Owesstonn

Et spatz a schaarf duerch d’Hällem päifen ...

 

(1975)

 

 

 

... kleng Wourechten ...

 

 

 

 

... einfach Gewitzeltes ...

 

 

 

D’SCHNAPPEG

 

Aacht Wäiglieser sti fir Kiermessonndeg frësch

Gespullt a gedréchent an der Stuff op dem Dësch.

Hei zitt d’Déngschtmod e Schnappeg aus dem Schierteg eraus –

E Schnappeg? Jo jo, mä hatt mécht sech näischt draus,

't hält d’Glieser géint d’Sonn, et haucht iwwerall hin

A reift se mam Schnappeg, dass se schéi blénkeg ginn.

An iwwert dem Blénken do kënnt grad d’Madamm,

Si mécht mol grouss Aan a seet O mei! an O mamm!

„'t ass egal, äntwert d’Pëpp an druddelt d’Schnappeg nees an d’Täsch,

Ech hunn et schonn eng Woch, 't muss souwéisou gläich an d’Wäsch.“

 

 

 

 

FANGEROFDRÉCK

 

„Ech wäert Iech et weisen, ah jo, Héicht Geriicht,

Ech si ganz onschëlleg, ech hunn näischt gestiicht.“

De Riichter, deen dat net iwwerzeege konnt,

Sot him, si hätte senger Fangerofdréck fonnt.

„Gesäis de! Onméiglech!, laacht den Ugekloten dunn,

Ech hat dach déi ganzen Zäit d’Händschen derbei un.“

 

 

 

 

D’KRÄTSCHEN

 

De Rob, dee verwonnert sech iwwert säi Frënd,

Deen op de Krätschen um Trëttoir do kënnt.

„O jee, klot deen dunn, jo, bedenk der blouss,

Ech gouf d’lescht vun engem Auto ugestouss.

Mä ech kann der mam beschte Wëllen net soen,

Ob ech schonn nees ouni Krätsche ka goen.

Tjo, geet et elo erëm mat menge Been?

Mäin Dokter seet Jo, mäin Affekot, dee seet Neen.“

 

 

 

 

KAPPWÉI

 

„Här Dokter, Här Dokter, ech packen et net méi,

Lo hunn ech säit Wochen de Kapp jo scho wéi

An dobei hunn ech an dem Liewen, bestëmmt!

Nach keng Zigarett a keng Zigar gefëmmt.

An heescht et, de Patt hält gewieweg a jonk:

Nach nimools hunn ech eng Drëps Alkohol gedronk.

A frot Der mech, ob ech eng Mausi vläicht hätt?

Neen, ech leien ëmmer eleng an dem Bett.“

Den Dokter, dee knäppt sech de Mann emol vir,

Bekuckt sech seng Akaul, bekuckt sech seng Stier:

„Et bleift blouss eng Ursaach, sou seet hien dorop,

Den Hellgeschäin dréckt Iech ze schwéier op d’Kopp.“

 

 

 

 

DE FUTTBALLIST

 

De Mulles, dat ass hire beschte Mann

Als Stiermer beim „F.C. Knätschbumm-an-eran“

An no dem Mätsch weist e sengem Stippchen dann,

Wat nach an him stécht a wat en nach alles kann.

Dësleschter wollt d’Chantal aus Virwëtz mol wëssen,

Wouhier da säin Emil sou feireg kënnt këssen -

Deen Usaz, déi Ausdauer, deen Zongeschlag  …

Do fiers de ewech! Dat ass jo wonnerbar!

Dunn äntwert de Mulles: „Ma ech ginn der sou rosen,

't ass all Sonndeg u mir fir de Ball opzeblosen.”