Dem Wiert vum Duerf, deem wor en nach

Vun d’lescht eng schëlleg bliwwen –

Da waart! Den Till, dee reift sech d’Hänn,

Haut kriss de s’ ageriwwen!

 

En huet net laang lo iwwerluecht,

Et gouf net laang gefackelt:

Mat engem décke Sak voll Gold

Huet hien de Wiert gelackelt.

 

Den Till, dee kroopt sech e mam Buuscht:

„Nu lauschter gutt, mäin Alen:

Fir drësseg Streech hanne bei d’Këscht

Kanns du dat Gold behalen.“

 

De Wiert, dee luusst mol an de Sak,

Et ass es wierklech vëlleg!

An drëssegmol d’Rutt op de Réck,

Mäi Gott, dat Spill ass bëlleg.

 

A sonndes drop, gläich no der Mass,

Du leet de Rommelsbauer

De Wiert am sonndësse Gezei

Mam Bauch op d’Kierchemauer.

De Schräiner-Putti zitt him d’Box

Gutt stramm iwwert den Hënner –

D’ganzt Duerf, dat kënnt lo aus der Kierch,

D’ganzt Duerf dréckt sech rondrëmmer.

De Buergermeeschter zielt bis dräi,

Den Till fänkt un ze flätschen,

Lo héiert ee kee Wiertche méi –

Mä nëmme just nach Knätschen ...

 

Ei, wéi déi Rutt do zischt a päift!

Den Till, dee laacht genësseg ...

De Wiert verzitt d’Gesiicht an denkt:

Mäi Gott, ’t geet schnell bis drësseg.

Du wäers déi zweemol fofzéng dach

Mat Spilles iwwerstoen,

D’Haaptsaach, du kanns mat deem Geschéck

E Sak voll Gold heemdroen.

 

Bei nénganzwanzeg brécht den Till

Seng Rutt mat den zwou Patten,

E werft de Sak iwwert de Réck

A mécht sech hopp! duerch d’Latten.

 

„Hee, spréngt de Wiert op, a mäi Gold?

Wéi ass et mam Verspriechen?

- „Däi Gold? Dat kanns de, rifft den Till,

Der un den Hutt lo stiechen.

Wéi hate mir et ofgemaach:

Fir drësseg kanns d’et halen.

Du krus der nénganzwanzeg blouss - 

Also, sief brav, mäin Alen.“

 

Den Till, dee wénkt zefridden nach,

E wäert nees weiderzéien –

De Wiert, dee leeft him haut nach no,

Blouss fir déi lescht ze kréien ...