’t ass Kiermes haut, och fir de Flocki –

E schmuunzt fir sech: Ei, Gott sei Dank!

Den Här, dee krut vun der Schwéngskotlett

En déckt Stéck Fleesch an déi ganz Schank.

 

Dat ass deem klenge Flocki senges,

En hält dee Batz stolz am Gebëss

A jiddwer Mupp, deem hie Bonjour wénkt,

Deen dréint sech ëm a leckt sech d’Schnëss.

 

De Flocki trëppelt frou bei d’Baach dunn,

Fir eng kleng Schlupp beim Kascht ze drénken -

Mä do gesäit en an dem Waasser

Seng eege Kiermeskotlett blénken.

 

Hie kuckt wéi  laang a kuckt nach weider

An denkt bei sech: So, weess de wat?

Wann s de déi do lo nach derbei häss,

Dat wier’n der zwou, du géifs puppsat.

 

E béckt sech, ower deen Ament grad,

Wéi en de Mond opräisse wollt ---

Et plätscht! Et spritzt! Dunn ass seng Schank him,

Déi schéin, déck Schank an d’Baach getrollt.

 

Lo steet en do, deen aarme Flocki,

E kräischt a jéimert, fro net wéi!

E wollt dach blouss déi aner fëschen,

An lo, lo huet e guer keng méi ...

 

Duerfir, spill nëmmen net de Gourmang,

Denk un der Flocki bei der Baach!

Spill net de Gourmang, well du bass dann

Herno deen Domme bei der Saach.